 |
| OOS |
1000 OXI!!! - Μια "νομικίστικη" θεώρηση μπας και καταλάβουν όσοι "δεν τους ενοχλεί".
Ο περί της πρόληψης και της καταστολής της βίας στους αθλητικούς χώρους νόμος θεσπίστηκε από τον νομοθέτη προς λήψη διαφόρων μέτρων για την πρόληψη και καταστολή φαινομένων βίας σε αθλητικούς χώρους, ένεκα της όξυνσης των αυτών φαινομένων που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στους αθλητικούς χώρους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο νομοθέτης στην προσπάθεια του να πατάξει κάθε μορφής βίας από τους αθλητικούς χώρους με σκοπό την προστασία πάσης προελεύσεως φιλάθλων συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων, υπερήλικων και οικογενειαρχών κατέληξε να περιορίζει τα συνταγματικά δικαιώματα των προσώπων που ήθελε να προστατεύσει.
 |
| foto; OOS |
Τα κίνητρα του νομοθέτη αγνά αλλά δυστυχώς τα μέσα προς πραγματοποίηση των σκοπών υπέρμετρα και κατ’ επέκταση περιοριστικά των συνταγματικών ελευθεριών των φιλάθλων.
Με τον τροποποιητικό νόμο του 2014 εισήχθη μεταξύ άλλων στον βασικό νόμο και η αμφισβητούμενης συνταγματικότητας ρύθμιση της υποχρεωτικής έκδοσης κάρτας φιλάθλου. Ουδείς φίλαθλος θα έχει το δικαίωμα να εισέρχεται σε αθλητικό χώρο χωρίς να έχει εκδώσει προηγουμένως κάρτα φιλάθλου. Δηλαδή ένας πολίτης της κυπριακής δημοκρατίας o οποίος επιθυμεί να παρακολουθήσει ένα αθλητικό αγώνα θα υποχρεούται να παρέχει τα προσωπικά του δεδομένα προς επεξεργασία ακόμη και εάν σκοπός του είναι η παρακολούθηση σε αραιά χρονικά διαστήματα αθλητικών αγώνων. Κατ’ επέκταση θα πρέπει να παρέχονται από όλους τους φιλάθλους τα προσωπικά τους στοιχεία ακόμη και για την παρακολούθηση ενός μόνο αγώνος.
Ακόμη και η πρόβλεψη του νομοθέτη περί έκδοσης προσωρινής κάρτας φιλάθλου δεν μπορεί να εξισορροπήσει την όλη διαδικασία και τον υπέρμετρο περιορισμό που επιδέχεται ο πάσης προελεύσεως φίλαθλος. Ο φίλαθλος έχει το δικαίωμα να παρακολουθεί αθλητικά γεγονότα προς ψυχαγωγία και να επιδέχεται περιορισμούς ως προς τα συνταγματικά του δικαιώματα στο μέτρο που αυτά εμπίπτουν στην αρχή της αναλογικότητας. Ειδικότερα το δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων όπως και κάθε συνταγματικό δικαίωμα, δύναται να δεχθεί περιορισμό μόνο εάν το μέτρο με το οποίο περιορίζεται είναι κατάλληλο, ήτοι πρόσφορο για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού, αναγκαίο, ώστε να προκαλεί τον ελάχιστο δυνατό περιορισμό στον ιδιώτη και τέλος εν στενή έννοια αναλογικό, να τελεί δηλαδή σε εσωτερική αλληλουχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε η αναμενόμενη ωφέλεια να μην υπολείπεται της επερχόμενης αυτού βλάβης.
Στην προκειμένη, ακόμα κι αν δεχθούμε θεωρητικά ότι το μέτρο μπορεί να είναι πρόσφορο, καθότι θα διακριβώνεται ποιο είναι το πρόσωπο το οποίο διέπραξε αδίκημα και πάλι δεν είναι ούτε αναγκαίο, καθότι υπάρχουν άλλα εξίσου αποτελεσματικά μέσα τα οποία δεν θα περιορίζουν σε τέτοιο βαθμό συνταγματικά δικαιώματα των φιλάθλων, ούτε και εν στενή έννοια αναλογικό. Αφ’ ης στιγμής υπάρχουν άλλα μέτρα προς επίτευξη του σκοπού για τον οποίο θεσπίστηκαν οι διατάξεις, τα προσωπικά δεδομένα και μάλιστα τα λεγόμενα «ευαίσθητα» προσωπικά δεδομένα, δεν θα έπρεπε να είναι προσβάσιμα για τέτοιους σκοπούς.
Και εάν ακόμη θεωρήσουμε ότι ο περιορισμός του δικαιώματος πληροφορικής αυτοδιάθεσης με το οποίο προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα όλων των πολιτών της κυπριακής δημοκρατίας δεν είναι υπέρμετρος και άρα συνταγματικός, υπάρχουν κάποιες προσθήκες που έγιναν βάσει του τροποποιητικού νόμου που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποιος τελικά ήταν ο σκοπός του νομοθέτη και ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται με την εισαγωγή τους.
Βάσει του τροποποιητικού Νόμου, ο Κυπριακός Οργανισµός Αθλητισμού ορίζεται ως υπεύθυνη αρχή για τη δημιουργία, τη φύλαξη και τη διαχείριση του κεντρικού μητρώου κατόχων κάρτας φιλάθλου και δύναται να ορίσει την Κυπριακή Οµοσπονδία Ποδοσφαίρου ως υπεύθυνη αρχή για την ενηµέρωση του κεντρικού µητρώου, στο οποίο καταχωρούνται το όνοµα, η διεύθυνση, ο αριθµός του δελτίου ταυτότητας και η φωτογραφία κάθε προσώπου για το οποίο έχει εκδοθεί κάρτα φιλάθλου.
Ο ΚΟΑ ως οργανισμός δημοσίου δικαίου, διέπεται από τα εχέγγυα της δημόσιας αρχής με αποτέλεσμα η τήρηση του μητρώου να συνεπάγεται μεγαλύτερη ασφάλεια στους πολίτες οι οποίοι θα παρέχουν τα προσωπικά τους δεδομένα προς έκδοση της κάρτας φιλάθλου. Ο νόμος όμως δυστυχώς, δίνει την δυνατότητα στον ΚΟΑ να ορίζει την ΚΟΠ ως υπεύθυνη αρχή του κεντρικού μητρώου, όπως τελικά και έπραξε. Η διάταξη 39Α δημιουργεί αναπότρεπτα ανασφάλεια στους φιλάθλους ως προς την κατοχή των προσωπικών δεδομένων τους από ιδιώτη, καθότι δεν υπάρχουν τα εχέγγυα της δημόσιας αρχής. Περαιτέρω δημιουργούνται βάσει της ανωτέρω πρόβλεψης και ερωτηματικά για τους λόγους που ο νομοθέτης προβαίνει ρητά στην πρόβλεψη περί της δυνατότητας εκχώρησης αρμοδιοτήτων στην ΚΟΠ, καθότι ο νόμος δεν αναφέρεται μόνο ως προς τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αλλά για κάθε λογής αθλητικό γεγονός.
Με πάσα επιφύλαξη τοιαύτη η πρόβλεψη του νομοθέτη δεν συνάδει με το σύνολο του νόμου και ως σκοπό φαίνεται να έχει την εκχώρηση στην ΚΟΠ δικαιωμάτων που δεν θα έπρεπε να δίνονται σε οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου.
Η ΚΟΠ δεν θα έπρεπε να τυγχάνει ευνοϊκής πρόβλεψης από το νόμο με την παραχώρηση τέτοιων εξουσιών. Άλλωστε σοβαρά επεισόδια δεν πραγματοποιούνται μόνο σε αγώνες ποδοσφαίρου αλλά τέτοια γεγονότα και πράξεις βίας έχουν κάνει την εμφάνιση τους και σε καλαθοσφαιρικούς αγώνες αλλά και σε αγώνες πετόσφαιρας. Γιατί ο νομοθέτης να θέλει να εισαγάγει την δυνατότητα εκχώρησης της εξουσίας έκδοσης της κάρτας φιλάθλου μόνο στην ΚΟΠ και σε κανένα άλλο οργανισμό; Ο νόμος άλλωστε δεν προβλέπει ρητά ότι η ανωτέρω κάρτα είναι υποχρεωτική μόνο για τους αγώνες ποδοσφαίρου.
Εν συνεχεία με τον τροποποιητικό νόμο προβάλλεται προσπάθεια από τον νομοθέτη εισαγωγής ποινικού αδικήματος που η αντισυνταγματικότητα του είναι δεδομένη. Η διάταξη αυτή μας θυμίζει την προσπάθεια εισαγωγής το 2009 στον ποινικό κώδικα της Ελλάδας του λεγόμενου νόμου της «κουκούλας». Ο νόμος αυτός δεν κατάφερε να περάσει τα κριτήρια της συνταγματικότητας των διατάξεων. Το μόνο που επετεύχθη ήταν η εισαγωγή ως επιβαρυντικού στοιχείου της δράσης με καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δράστη. Ο κύπριος νομοθέτης στην προκειμένη προχώρησε ένα βήμα παρακάτω θεσπίζοντας ως αυτοτελές αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών του τόσο εντός του αθλητικού χώρου όσο και εκτός. Η διάταξη είναι αναντίλεκτα αντισυνταγματική καθότι εισάγει ποινικό αδίκημα το οποίο περιορίζει σειρά συνταγματικών δικαιωμάτων, ήτοι της ελευθερίας και προσωπικής ασφάλειας και της ελευθερίας μετακίνησης μέσα στο έδαφος της Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας και της αξίας του ανθρώπου.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο νόμος 48(I)/2008 με τις τροποποιήσεις του κατέληξε στην προσπάθεια του να προστατεύσει τους πολίτες της κυπριακής δημοκρατίας, να περιορίζει δυστυχώς υπέρμετρα τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Ως εκ τούτου η εφαρμογή του θα έχει ως αποτέλεσμα την παραβίαση ουσιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων.
OSS
Old School Supporters
Με τον τροποποιητικό νόμο του 2014 εισήχθη μεταξύ άλλων στον βασικό νόμο και η αμφισβητούμενης συνταγματικότητας ρύθμιση της υποχρεωτικής έκδοσης κάρτας φιλάθλου. Ουδείς φίλαθλος θα έχει το δικαίωμα να εισέρχεται σε αθλητικό χώρο χωρίς να έχει εκδώσει προηγουμένως κάρτα φιλάθλου. Δηλαδή ένας πολίτης της κυπριακής δημοκρατίας o οποίος επιθυμεί να παρακολουθήσει ένα αθλητικό αγώνα θα υποχρεούται να παρέχει τα προσωπικά του δεδομένα προς επεξεργασία ακόμη και εάν σκοπός του είναι η παρακολούθηση σε αραιά χρονικά διαστήματα αθλητικών αγώνων. Κατ’ επέκταση θα πρέπει να παρέχονται από όλους τους φιλάθλους τα προσωπικά τους στοιχεία ακόμη και για την παρακολούθηση ενός μόνο αγώνος.
Ακόμη και η πρόβλεψη του νομοθέτη περί έκδοσης προσωρινής κάρτας φιλάθλου δεν μπορεί να εξισορροπήσει την όλη διαδικασία και τον υπέρμετρο περιορισμό που επιδέχεται ο πάσης προελεύσεως φίλαθλος. Ο φίλαθλος έχει το δικαίωμα να παρακολουθεί αθλητικά γεγονότα προς ψυχαγωγία και να επιδέχεται περιορισμούς ως προς τα συνταγματικά του δικαιώματα στο μέτρο που αυτά εμπίπτουν στην αρχή της αναλογικότητας. Ειδικότερα το δικαίωμα προστασίας προσωπικών δεδομένων όπως και κάθε συνταγματικό δικαίωμα, δύναται να δεχθεί περιορισμό μόνο εάν το μέτρο με το οποίο περιορίζεται είναι κατάλληλο, ήτοι πρόσφορο για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού, αναγκαίο, ώστε να προκαλεί τον ελάχιστο δυνατό περιορισμό στον ιδιώτη και τέλος εν στενή έννοια αναλογικό, να τελεί δηλαδή σε εσωτερική αλληλουχία με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε η αναμενόμενη ωφέλεια να μην υπολείπεται της επερχόμενης αυτού βλάβης.
Στην προκειμένη, ακόμα κι αν δεχθούμε θεωρητικά ότι το μέτρο μπορεί να είναι πρόσφορο, καθότι θα διακριβώνεται ποιο είναι το πρόσωπο το οποίο διέπραξε αδίκημα και πάλι δεν είναι ούτε αναγκαίο, καθότι υπάρχουν άλλα εξίσου αποτελεσματικά μέσα τα οποία δεν θα περιορίζουν σε τέτοιο βαθμό συνταγματικά δικαιώματα των φιλάθλων, ούτε και εν στενή έννοια αναλογικό. Αφ’ ης στιγμής υπάρχουν άλλα μέτρα προς επίτευξη του σκοπού για τον οποίο θεσπίστηκαν οι διατάξεις, τα προσωπικά δεδομένα και μάλιστα τα λεγόμενα «ευαίσθητα» προσωπικά δεδομένα, δεν θα έπρεπε να είναι προσβάσιμα για τέτοιους σκοπούς.
Και εάν ακόμη θεωρήσουμε ότι ο περιορισμός του δικαιώματος πληροφορικής αυτοδιάθεσης με το οποίο προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα όλων των πολιτών της κυπριακής δημοκρατίας δεν είναι υπέρμετρος και άρα συνταγματικός, υπάρχουν κάποιες προσθήκες που έγιναν βάσει του τροποποιητικού νόμου που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποιος τελικά ήταν ο σκοπός του νομοθέτη και ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται με την εισαγωγή τους.
Βάσει του τροποποιητικού Νόμου, ο Κυπριακός Οργανισµός Αθλητισμού ορίζεται ως υπεύθυνη αρχή για τη δημιουργία, τη φύλαξη και τη διαχείριση του κεντρικού μητρώου κατόχων κάρτας φιλάθλου και δύναται να ορίσει την Κυπριακή Οµοσπονδία Ποδοσφαίρου ως υπεύθυνη αρχή για την ενηµέρωση του κεντρικού µητρώου, στο οποίο καταχωρούνται το όνοµα, η διεύθυνση, ο αριθµός του δελτίου ταυτότητας και η φωτογραφία κάθε προσώπου για το οποίο έχει εκδοθεί κάρτα φιλάθλου.
Ο ΚΟΑ ως οργανισμός δημοσίου δικαίου, διέπεται από τα εχέγγυα της δημόσιας αρχής με αποτέλεσμα η τήρηση του μητρώου να συνεπάγεται μεγαλύτερη ασφάλεια στους πολίτες οι οποίοι θα παρέχουν τα προσωπικά τους δεδομένα προς έκδοση της κάρτας φιλάθλου. Ο νόμος όμως δυστυχώς, δίνει την δυνατότητα στον ΚΟΑ να ορίζει την ΚΟΠ ως υπεύθυνη αρχή του κεντρικού μητρώου, όπως τελικά και έπραξε. Η διάταξη 39Α δημιουργεί αναπότρεπτα ανασφάλεια στους φιλάθλους ως προς την κατοχή των προσωπικών δεδομένων τους από ιδιώτη, καθότι δεν υπάρχουν τα εχέγγυα της δημόσιας αρχής. Περαιτέρω δημιουργούνται βάσει της ανωτέρω πρόβλεψης και ερωτηματικά για τους λόγους που ο νομοθέτης προβαίνει ρητά στην πρόβλεψη περί της δυνατότητας εκχώρησης αρμοδιοτήτων στην ΚΟΠ, καθότι ο νόμος δεν αναφέρεται μόνο ως προς τους ποδοσφαιρικούς αγώνες αλλά για κάθε λογής αθλητικό γεγονός.
Με πάσα επιφύλαξη τοιαύτη η πρόβλεψη του νομοθέτη δεν συνάδει με το σύνολο του νόμου και ως σκοπό φαίνεται να έχει την εκχώρηση στην ΚΟΠ δικαιωμάτων που δεν θα έπρεπε να δίνονται σε οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου.
Η ΚΟΠ δεν θα έπρεπε να τυγχάνει ευνοϊκής πρόβλεψης από το νόμο με την παραχώρηση τέτοιων εξουσιών. Άλλωστε σοβαρά επεισόδια δεν πραγματοποιούνται μόνο σε αγώνες ποδοσφαίρου αλλά τέτοια γεγονότα και πράξεις βίας έχουν κάνει την εμφάνιση τους και σε καλαθοσφαιρικούς αγώνες αλλά και σε αγώνες πετόσφαιρας. Γιατί ο νομοθέτης να θέλει να εισαγάγει την δυνατότητα εκχώρησης της εξουσίας έκδοσης της κάρτας φιλάθλου μόνο στην ΚΟΠ και σε κανένα άλλο οργανισμό; Ο νόμος άλλωστε δεν προβλέπει ρητά ότι η ανωτέρω κάρτα είναι υποχρεωτική μόνο για τους αγώνες ποδοσφαίρου.
Εν συνεχεία με τον τροποποιητικό νόμο προβάλλεται προσπάθεια από τον νομοθέτη εισαγωγής ποινικού αδικήματος που η αντισυνταγματικότητα του είναι δεδομένη. Η διάταξη αυτή μας θυμίζει την προσπάθεια εισαγωγής το 2009 στον ποινικό κώδικα της Ελλάδας του λεγόμενου νόμου της «κουκούλας». Ο νόμος αυτός δεν κατάφερε να περάσει τα κριτήρια της συνταγματικότητας των διατάξεων. Το μόνο που επετεύχθη ήταν η εισαγωγή ως επιβαρυντικού στοιχείου της δράσης με καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δράστη. Ο κύπριος νομοθέτης στην προκειμένη προχώρησε ένα βήμα παρακάτω θεσπίζοντας ως αυτοτελές αδίκημα την κάλυψη των χαρακτηριστικών του τόσο εντός του αθλητικού χώρου όσο και εκτός. Η διάταξη είναι αναντίλεκτα αντισυνταγματική καθότι εισάγει ποινικό αδίκημα το οποίο περιορίζει σειρά συνταγματικών δικαιωμάτων, ήτοι της ελευθερίας και προσωπικής ασφάλειας και της ελευθερίας μετακίνησης μέσα στο έδαφος της Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας και της αξίας του ανθρώπου.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο νόμος 48(I)/2008 με τις τροποποιήσεις του κατέληξε στην προσπάθεια του να προστατεύσει τους πολίτες της κυπριακής δημοκρατίας, να περιορίζει δυστυχώς υπέρμετρα τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Ως εκ τούτου η εφαρμογή του θα έχει ως αποτέλεσμα την παραβίαση ουσιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων.
OSS
Old School Supporters
No comments:
Post a Comment