Μέχρι πότε θα παίζεις με την ΤΥΧΗ σου ΑΠΟΕΛ?

Είναι νωρίς ακόμα "λένε" κι όμως αγαπητοί μου, ήδη βλέπουμε την κορυφή με τα κιάλια. 5 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ανόρθωση η οποία μπορεί να είναι μεν στην κορυφή με το απόλυτο 9 στους 3 αγώνες που έδωσε, όμως δεν με έχει πείσει ακόμα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι διατηρεί το απόλυτο, ένεκα συγκυριών και έδρας. Τα επόμενα παιγνίδια μακρυά από το "κοτέτσι" θα μας δείξουν του λόγου το αληθές.

Οι ομάδες της Λεμεσού που ακολουθούν στον πίνακα, ΑΕΛ και Απόλλων, όντως με έχουν εντυπωσιάσει, και παρ όλον που είναι πολύ νωρίς κι ο δρόμος πάρα πολύ μακρύς, εν τούτης, αν δεν ανακάμψει το ΑΠΟΕΛ για να μπορέσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με αξιώσεις, τότε ο τίτλος τολμώ να πω, θα κατηφορίσει προς Λεμεσό μεριά και δεν θα είναι καθόλου άδικο, πάντα κρίνοντας με βάση την έως τώρα εικόνα των Λεμεσιανών ομάδων αλλά και γενικά των υπολοίπων που συμμετέχουν στο Κυπριακό πρωτάθλημα 2013-14.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....
Το ΑΠΟΕΛ μας στον ψεσινό αγώνα, προσπάθησε να αυτοκτονήσει, αλλά δεν τα κατάφερε.
Είχε για προστάτη τον Άγιο Ευστάθιο που γιόρταζε προχθές και που ευτυχώς μας έσωσε τη τελευταία στιγμή με το γκολ της ισοφάρισης του συνονόματου του Ευστάθιου, του Στάθη Αλωνεύτη.
Είχε για σύμμαχο το δοκάρι, που βρέθηκε στην πορεία του βολέ του Κούλλη Παύλου και δεν επέτρεψε στην μπάλα να καταλήξει στο πλεκτό.

Στο τέλος είχε σύμμαχο τον ούριο άνεμο που φύσηξε την κατάλληλη στιγμή, στο σουτ το Μυτίδη, και "έσπρωξε" λιγάκι την μπάλα προς τα πλάγια, κι η οποία πέρασε σύριζα από το κάθετο δοκάρι, γλυτώνοντας μας από σίγουρο έμφραγμα.

Η άμυνα του ΑΠΟΕΛ έμοιαζε με παιδική χαρά και σε κάθε κατεβασιά της άεκ γινόταν πανικός.
Δεν υπήρχε κέντρο, δεν μπορούσαν να ανταλλάξουν καν δυο σωστές μπαλιές και επιπλέον έκαναν και το εύκολο λάθος με αποτέλεσμα η μπάλα να καταλήγει σε πόδια αντιπάλων.

Η επίθεση ήταν ανύπαρκτη με τους αρνητικούς Ισμαήλ και Σιέρινταν -όσο έπαιξε-. Η επίθεση του ΑΠΟΕΛ αποκτούσε ουσία με τις καθόδους του Στάθη, εξ ου και στο δεύτερο ημίχρονο μετρούμε 7 χαμένες ευκαιρίες. Η είσοδος του Μπενασούρ βελτίωσε ακόμα καλύτερα τα πράγματα.

Ξεχωριστή η παρουσία των, Ούρκο Μπάρντο και Στάθη Αλωνεύτη, το Αποέλ όμως χρειάζεται κι άλλους παθιασμένους παίκτες, με νεύρο, ψυχή, πάθος και γερά πνευμόνια.

Η ουσία όμως παραμένει... Μέχρι πότε θα παίζεις με την τύχη σου ΑΠΟΕΛ?

Στην Ευρώπη αποκλείστηκες 2 φορές φέτος, κι όμως η Θεά τύχη και το χέρι του Μαλόνε μας έβαλαν ξανά στον Ευρωπαϊκό χάρτη.

Κλείνω με το κεφάλαιο Πάολο Σέρτζιο.

Ο προπονητής στο τέλος διερωτήθηκε... Τι πρέπει άλλο να γίνει για να κερδίσουμε?
Κι εμείς ρωτάμε την Διοίκηση των Ερωτοκρίτου-Αντωνίου... Τι πρέπει άλλο να γίνει για να διώξετε αυτόν τον αχάπαρο κύριο?

Φέτος είναι η χρονιά που εξαργυρώνουμε την τεράστια συγκομιδή βαθμών στην Ευρώπη, φέτος είναι η χρονιά που έχουμε τιμήσει το Κυπριακό ποδόσφαιρο δίνοντας συμμετοχή σε 2 Κυπριακές ομάδες στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, φέτος είναι η χρονιά που θα μας ευγνωμονούν όλοι στο Κυπριακό πρωτάθλημα, για το επίτευγμα μας αλλά κανείς δεν θα βρεθεί να μας πει ευχαριστώ.

Τουλάχιστον η μια θέση μας ανήκει, δικαιωματικά και ηθικά, αλλά κανείς δεν θα μας την δώσει αν δεν την πάρουμε από μόνοι μας, κι ούτε θα βρεθεί κανένα χέρι του Μαλόνε να μας βάλει από το παράθυρο.

Ας τρέξουμε λοιπόν όσο είναι ακόμα νωρίς για να προλάβουμε το τραίνο...
είναι ακόμα στον σταθμό.