Συναντήθηκαν οι Μάγκες

Έκτακτο Πολεμικό ανακοινωθέν:
Πόλεμος έξω απ' το ΓΣΠ - Πόλεμος στον αυτοκινητόδρομο - Πόλεμος στην Μονή Λεμεσού - Πόλεμος στο Νουέβο κάμπο - Πόλεμος στην Αστυνομία, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, μέχρι και το Προεδρικό "άγγιξε" ο πόλεμος - Πόλεμος παντού....

Κροτίδες, δακρυγόνα, πέτρες, τσιμεντομπλόκ, αλυσίδες, Κλομπ, σιδερογροθιές, σιδερολοστοί, μολότοφ, ξύλα και φωτιές στο πεδίο της μάχης, αυτοκίνητα κατεστραμμένα, τζάμια σπασμένα, κεφάλια άνοιξαν, άνθρωποι γυμνώθηκαν και εξευτελίστηκαν, έτρεξε αίμα, αρκετοί κατέληξαν στις πρώτες βοήθειες, ένας νεαρός έχασε την όραση του στο ένα του μάτι για όλη του τη ζωή,
ο κόσμος τρομοκρατήθηκε, τα παιδιά έκλαιγαν, οι γονείς σε απόγνωση για να σώσουν τα παιδιά τους.

Είναι να διερωτάται το απλό μυαλό του ανθρώπου...

Πως γίνεται μετά από τέτοιες μάχες σε τόσα μέτωπα, οι Τούρκοι να μην έχουν μετακινηθεί ούτε μια σπιθαμή από τις θέσεις που κατέχουν από το 74, η δε σημαία τους συνεχίζει να είναι καρφωμένη στην βουνοπλαγιά του Πενταδακτύλου και στις καρδιές μας?

Μα είμαστε σοβαροί?
Για ένα Ποδοσφαιρικό αγώνα έγιναν όλα αυτά?

Δεν πάμε καλά σε αυτό το τόπο ... καθόλου καλά.
Δυστυχώς αγαπητοί μου, είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως, δεν διδασκόμαστε τίποτα από τα παθήματα του παρελθόντος, η ίδια ιστορία συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται διαρκώς, τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια, απλά άλλαξαν οι πρωταγωνιστές, φύγαμε εμείς και την θέση μας πήραν τα "παιδιά" μας.

Κάποτε πηγαίναμε να παίξουμε στη Λεμεσό και έπρεπε να πάμε ή να γυρίσουμε από το Τρόοδος, αναλόγως της εξέλιξης της μάχης, κάποτε μας προπηλάκιζαν στα παλιά ράουντ-απάουτ, χθες κάποια παιδιά από τον Πώμο και την Πάφο με συνάντησαν στην καφετέρια του ΓΣΠ, όπου μου είπαν για το μπλόκο που έστησαν οι φίλοι της άελ στην ΜΟΝΗ, εκεί που ο παλιός δρόμος συναντά τον αυτοκινητόδρομο και δεν υπάρχει διαφυγή, μου ανέφεραν ότι στο μπλόκο σταματούσαν αυτοκίνητα που οι επιβάτες τους είχαν διακριτικά του ΑΠΟΕΛ, κι ότι έπεσε αρκετό ξύλο, υπήρξαν τραυματισμοί, μάλιστα μου ανέφεραν ότι σε μια περίπτωση ξεγύμνωσαν εντελώς 2 άτομα που επέβαιναν ενός αυτοκινήτου, επειδή φορούσαν πορτοκαλί φανέλα και τους ανάγκασαν να φύγουν γυμνοί.

Πρέπει επιτέλους να σταματήσουν όλα αυτά, πρέπει να βρεθούν οι λύσεις να μην συναντιόνται οι φίλαθλοι, θεμιτή η κόντρα στις κερκίδες και στο διαδίκτυο, όχι όμως να φθάνουμε στις βιαιοπραγίες και στα αίσχοι, διότι ο επόμενος αμέριμνος - υποψήφιος θα είσαι "ΕΣΥ" και δεν ξέρω αν θα την βγάλεις με καμιά απώλεια ματιού ή θα την πληρώσεις με την ίδια σου τη ΖΩΗ!

Προβληματίζομαι... πως να εξηγήσω τα συνθήματα που έχουμε αναγάγει σε Ιερά και Όσια.

ΑΠΟΕΛ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ: Πως μπορώ να είμαι "Υπεράνω όλων" όταν δίνω ραντεβού θανάτου με συμπατριώτες μου, απλά επειδή τυγχάνει να υποστηρίζουν αντίθετη ομάδα από εμάς?

ΜΟΝΟ ΑΠΟΕΛ: μπορεί να είμαστε μόνοι, να μην έχουμε συμμάχους, να μην δίνουμε φιλικά παιγνίδια, κι όλοι να μας εχθρεύονται, δεν σημαίνει όμως ότι μπορούμε να τραυματίσουμε ή να σκοτώσουμε συνάνθρωπο μας.

ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟΙ: έπρεπε να ήταν σύνθημα ανωτερότητας σε ανθρωπιά, σε αξιοπρέπεια, και σεβασμού κι όχι φυλετικού διαχωρισμού με ρατσιστικά υπονοούμενα.

Κανένας δεν θα μας προστατέψει αν δεν προστατέψουμε εμείς οι ίδιους τους εαυτούς μας από την αυτοκαταστροφή με τα αγύριστα μυαλά που κουβαλούμε.
Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε ότι συμβαίνει γύρο μας.

Στο φίλο Ανδρέα Αλεξάνδρου τον Heisenberg, να εκφράσουμε την λύπη μας για τον τραυματισμό του και την απώλεια της όρασης του... δεν υπάρχουν λόγια, στον δε πατέρα του Ανδρέα, τον Αλέκο, να εκφράσουμε την συμπάθεια μας και να πούμε... Αλέκο κουράγιο!