Κύπρος 12/2/14 Αν τον έλεγαν Κολαούτι, Ντε Βινσέντι, Πλατινί ή Αϊρόσα θα υπήρχε ανθρωπιά.
Ζητείται ανθρωπιά: Ποδοσφαιριστής στα κρατητήρια εδώ και ένα χρόνο.
Ίσως να φταίμε κι εμείς που δεν καταφέραμε να αναδείξουμε το θέμα στην ορθή του διάσταση.
Ο 29χρονος ποδοσφαιριστής Ισμαΐλ Νταντζάτζι, από τη Σιέρα Λεόνε, ήρθε στην Κύπρο για να παίξει ποδόσφαιρο και βιώνει μία απίστευτη εμπειρία. Συμπλήρωσε «ένα χρόνο και τρεις μέρες» (όπως μου έγραψε χθες στο sms) στα κρατητήρια της Κοφίνου κι αν κατάλαβα καλά «ψήνεται» η απέλασή του.
Ο Ισμαΐλ είναι δέκα χρόνια στην Κύπρο, αλλά τον τελευταίο χρόνο ζει έναν πραγματικό εφιάλτη. Ούτε έκλεψε, ούτε σκότωσε, αλλά βρίσκεται στη φυλακή. Το «έγκλημά» του, ήταν η λήξη της άδειας παραμονής του στην Κύπρο, για την οποία -όπως συμβαίνει με όλους τους ποδοσφαιριστές στον τόπο μας- την ευθύνη έκδοσης και ανανέωσής της έχει ο σύλλογος.
Ήρθε (παρέα με τον Τζούλιους Γούμπεϊ) για λογαριασμό της Σαλαμίνας κι αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, το ΘΟΪ Λακατάμιας, την Αναγέννηση Δερύνειας, τον Ορφέα Λευκωσίας, τον Σπάρτακο Κιτίου, τον Κ&Ε Τραχωνίου, τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας και το Φρέναρος.
Ο Ισμαΐλ είναι άτυχος, επίσης, επειδή δεν τον λένε Κολαούτι, Ντε Βινσέντι, Πλατινί ή Αϊρόσα. Είναι βέβαιο ότι αν κάποιος από τους προαναφερόμενους ποδοσφαιριστές αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα, θα επιλυόταν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Με την παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού, ίσως και του Προεδρικού.
Πριν από επτά μήνες περίπου και με προτροπή του παλιού συνδικαλιστή του ΠΑΣΠ, Ιάκωβου Ζαχαριάδη, το «Goal» δημοσιοποίησε το θέμα. Ο Μιχάλης Γαβριηλίδης πήγε στην Κοφίνου και κατέγραψε την κραυγή απόγνωσης του Ισμαΐλ. Μία ιστορία που έγινε πρώτο θέμα σε πολλές ελληνικές ιστοσελίδες! Στην Κύπρο, όμως, ελάχιστοι ευαισθητοποιήθηκαν.
Ένας απ' αυτούς ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΠ, Σπύρος Νεοφυτίδης. Και μπράβο του! Μπήκε– βγήκε για να γλιτώσει από το μαρτύριο τον ποδοσφαιριστή από τη Σιέρα Λεόνε. Μπράβο και στην ΠΑΕΕΚ που αποδέχθηκε να τον εγγράψει στη δύναμή της στη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Αρχικά ο ΠΑΣΠ ενημερώθηκε από το Τμήμα Μετανάστευσης ότι ο φάκελος του ποδοσφαιριστή είχε χαθεί!
Κι όταν βρέθηκε τρόπος να παρακαμφθεί το εμπόδιο του χαμένου φακέλου προέκυψε άλλο ένα, πιο ψηλό. Το διαβατήριο του ποδοσφαιριστή είχε λήξει! Πώς να μην λήξει, αφού ήταν στη φυλακή, είναι άλλη ιστορία, για την οποία οι γεμάτες ευαισθησία αρμόδιες υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχουν απάντηση. Εξ ου και αποφασίστηκε να απελαθεί!
Στα sms που στέλνει κατά καιρούς, με την ελπίδα ότι οι Αρχές θα ευαισθητοποιηθούν, ο Ισμαΐλ γράφει ότι στην πατρίδα του, τη Σιέρα Λεόνε, «έχουν σκοτώσει τη μητέρα και τον αδελφό μου» κι ότι αν επιστρέψει «θα είμαι το επόμενο θύμα»! Αν έχω ενημερωθεί σωστά, λίγο–πολύ τα ίδια λένε όλοι οι παράνομοι μετανάστες που δεν θέλουν να απελαθούν.
Από την άλλη, μιλάμε για μία χώρα που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από εμφύλιο και -σήμερα- το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 48 χρόνια, 1 στα 5 παιδιά πεθαίνει πριν φτάσει το 5ο έτος της ηλικίας του, το 68% των κατοίκων δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό και ασφαλές νερό και το 95% δεν έχει πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής.
Είναι βέβαιο ότι ο Ισμαΐλ Νταντζάτζι είναι στη φυλακή χωρίς να ευθύνεται ούτε για το ελάχιστο. Επιμένει ότι «οι Κύπριοι είναι καλοί άνθρωποι» και εκλιπαρεί για βοήθεια. «Σας παρακαλώ βοηθήστε με και είθε να σας ευλογεί και να σας συνοδεύει ο μεγαλοδύναμος Θεός. Ελπίζω ότι ο κ. υπουργός να μάθει για το πρόβλημά μου», έγραψε μεταξύ άλλων στο χθεσινό του sms. Εν ολίγοις, κατά το «ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη «ζητείται ανθρωπιά»...
Το άρθρο είναι του Ιάκωβου Κακουρή στο philenews.com
Το όνομα Ισμαϊλ Νταντζάτζι, ασφαλώς και δεν σας λέει τίποτα. Ούτε σε εμάς, μέχρι πριν λίγες μέρες. Ένα τηλεφώνημα, όμως, ήταν αρκετό για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Η ιστορία του 29χρονου από τη Σιέρα Λεόνε έχει δύο πτυχές: Την κυνική και τη συναισθηματική. Κυνική (όπως είναι και ο Νόμος), διότι η Κυπριακή Δημοκρατία έθεσε σε λειτουργία τα κρατητήρια της Κοφίνου το 2012, για να κρατούνται οι παράνομοι (μέχρι να απελαθούν) και συναισθηματική, διότι ο Νταντζάτζι, ούτε έκλεψε ούτε σκότωσε, αλλά βρίσκεται εδώ και πέντε μήνες στη φυλακή. Το «έγκλημά» του, ήταν η λήξη της άδειας παραμονής του στην Κύπρο.
Όπως δημοσιεύουμε στη σημερινή έκδοση του «Goal», ο Νταντζάτζι είναι ποδοσφαιριστής. Η ατυχία του, ήταν ότι εργοδοτήθηκε από τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας, στη σεζόν 2011-12, με την ομάδα του να υποβιβάζεται από την 4η κατηγορία και να διακόπτει το συμβόλαιό του. Κι ενώ αυτός ζητούσε επίμονα από τους παράγοντες να τον βοηθήσουν να ανανεώσει την άδεια παραμονής του, δεν βρήκε ανταπόκριση.
Με αποτέλεσμα, στις 5 Φεβρουαρίου 2013 (κι ενώ αυτός αγωνιζόταν, πλέον, στο Φρέναρος) να συλληφθεί από την Αστυνομία και να οδηγηθεί, καταρχήν στο αστυνομικό τμήμα Αμμοχώστου και στη συνέχεια στα Κρατητήρια της Κοφίνου. Η ειρωνεία είναι ότι, στις 7 Φεβρουαρίου, είχε ραντεβού στο Τμήμα Μετανάστευσης στη Λευκωσία, για να ανανεώσει την άδεια παραμονής του! Δεν πρόλαβε, αφού του «έκοψε» τη φόρα το «χέρι του Νόμου».
Την περασμένη Δευτέρα επισκεφτήκαμε τον Αφρικανό στα Κρατητήρια της Κοφίνου και μόλις μας είδε, βούρκωσαν τα μάτια του: «Είσαι ο δεύτερος που με επισκέπτεται, σε διάστημα πέντε μηνών. Το Φεβράρη ήρθε να με δει κάποιος δικηγόρος κι από τότε, τίποτα! Με έχουν ξεχάσει όλοι και “κόλλησα” εδώ, λες και είμαι εγκληματίας», ήταν τα πρώτα του λόγια, μπροστά στο άγρυπνο μάτι των δύο αστυνομικών στην αίθουσα, που παρακολουθούσαν κάθε μας κίνηση.
Τι ακριβώς θέλει ο Νταντζάτζι, ο οποίος έχασε, σε διάστημα 18 μηνών, την μητέρα και τον μεγάλο αδελφό του; «Ζητώ να βρω κάποιον άνθρωπο να ενδιαφερθεί για μένα. Δεν θέλω να επιστρέψω στη Σιέρα Λεόνε. Ας με αφήσουν ελεύθερο, να ψάξω να βρω ομάδα στην Κύπρο ή να πάω στην Αμερική, όπου έχω συγγενείς».
Και πρόσθεσε: «Δεν λέω, μου συμπεριφέρονται καλά εδώ μέσα, αλλά θέλω να φύγω, να νιώσω ελεύθερος! Δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει; Τι συμβαίνει στην Κύπρο; Ζω σ’ αυτό τον τόπο εδώ και δέκα χρόνια και ξέρω ότι οι Κύπριοι είναι καλοί άνθρωποι. Τώρα, ζητώ τη βοήθειά τους, γιατί μόνο στο Θεό εναποθέτω, πλέον, τις ελπίδες μου».
Έντιμε κύριε υπουργέ Εσωτερικών, έχετε υπόψη σας την περίπτωση; Αν όχι, ενημερωθείτε τάχιστα. Είμαστε σίγουροι ότι μπορείτε να βοηθήσετε. Δεν είναι θέμα ρουσφετιού, αλλά ανθρωπιάς.
Ο Νταντζάτζι θα πρέπει, είτε να αφεθεί ελεύθερος για να μπορέσει να εξασφαλίσει βίζα για τις ΗΠΑ είτε να απελαθεί (κι ας επιμένει να μην θέλει να επιστρέψει στη Σιέρα Λεόνε, γιατί δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά του). Πάντως, σίγουρα δεν πρέπει να μείνει άλλη μέρα στη φυλακή.
Από τη Νέα Σαλαμίνα στην Κοφίνου
Η καριέρα του Ισμαϊλ Νταντζάτζι στην Κύπρο δεν «κρύβει» κάτι το σπουδαίο. Ο επιθετικός από τη Σιέρα Λεόνε ήρθε (παρέα με τον Τζούλιους Γούμπεϊ) το καλοκαίρι του 2003 για λογαριασμό της Νέας Σαλαμίνας κι ενώ είχε μόλις κλείσει τα 19 του χρόνια. Η Σαλαμίνα, τότε, αγωνιζόταν στην 2η κατηγορία και ο Νταντζάτζι, για διάστημα δύο χρόνων, παραχωρούνταν δανεικός σε διάφορες ομάδες.
Το 2005 «χτύπησε» το μάτι του τότε προπονητή του Ολυμπιακού, Ράινερ Ράουφμαν, που τον πήρε στον Τακτακαλά, αλλά έξι μήνες αργότερα, άρχισε η πραγματική του «Οδύσσεια», στις «μικρές» κατηγορίες.
Τον Ιανουάριο του 2006 έφυγε από τον Ολυμπιακό και αγωνίστηκε, κατά σειρά, στο ΘΟΪ Λακατάμιας, την Αναγέννηση Δερύνειας, τον Ορφέα Λευκωσίας, τον Σπάρτακο Κιτίου, τον Κ&Ε Τραχωνίου, τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας (με προπονητή τον Κώστα Μαλέκο) και το Φρέναρος.
Εδώ και πέντε μήνες, χωρίς τη δική του συγκατάθεση και υπογραφή, ανήκει στην «FC Κρατητήρια Κοφίνου». Και δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν τίθεται θέμα ανανέωσης συμβολαίου. Αυτή, γίνεται αυτόματα…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ στο sentragoal.com.cy
Ζητείται ανθρωπιά: Ποδοσφαιριστής στα κρατητήρια εδώ και ένα χρόνο.
Ίσως να φταίμε κι εμείς που δεν καταφέραμε να αναδείξουμε το θέμα στην ορθή του διάσταση.
Ο 29χρονος ποδοσφαιριστής Ισμαΐλ Νταντζάτζι, από τη Σιέρα Λεόνε, ήρθε στην Κύπρο για να παίξει ποδόσφαιρο και βιώνει μία απίστευτη εμπειρία. Συμπλήρωσε «ένα χρόνο και τρεις μέρες» (όπως μου έγραψε χθες στο sms) στα κρατητήρια της Κοφίνου κι αν κατάλαβα καλά «ψήνεται» η απέλασή του.
Ο Ισμαΐλ είναι δέκα χρόνια στην Κύπρο, αλλά τον τελευταίο χρόνο ζει έναν πραγματικό εφιάλτη. Ούτε έκλεψε, ούτε σκότωσε, αλλά βρίσκεται στη φυλακή. Το «έγκλημά» του, ήταν η λήξη της άδειας παραμονής του στην Κύπρο, για την οποία -όπως συμβαίνει με όλους τους ποδοσφαιριστές στον τόπο μας- την ευθύνη έκδοσης και ανανέωσής της έχει ο σύλλογος.
Ήρθε (παρέα με τον Τζούλιους Γούμπεϊ) για λογαριασμό της Σαλαμίνας κι αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, το ΘΟΪ Λακατάμιας, την Αναγέννηση Δερύνειας, τον Ορφέα Λευκωσίας, τον Σπάρτακο Κιτίου, τον Κ&Ε Τραχωνίου, τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας και το Φρέναρος.
Ο Ισμαΐλ είναι άτυχος, επίσης, επειδή δεν τον λένε Κολαούτι, Ντε Βινσέντι, Πλατινί ή Αϊρόσα. Είναι βέβαιο ότι αν κάποιος από τους προαναφερόμενους ποδοσφαιριστές αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα, θα επιλυόταν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Με την παρέμβαση του αρμόδιου υπουργού, ίσως και του Προεδρικού.
Πριν από επτά μήνες περίπου και με προτροπή του παλιού συνδικαλιστή του ΠΑΣΠ, Ιάκωβου Ζαχαριάδη, το «Goal» δημοσιοποίησε το θέμα. Ο Μιχάλης Γαβριηλίδης πήγε στην Κοφίνου και κατέγραψε την κραυγή απόγνωσης του Ισμαΐλ. Μία ιστορία που έγινε πρώτο θέμα σε πολλές ελληνικές ιστοσελίδες! Στην Κύπρο, όμως, ελάχιστοι ευαισθητοποιήθηκαν.
Ένας απ' αυτούς ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΠ, Σπύρος Νεοφυτίδης. Και μπράβο του! Μπήκε– βγήκε για να γλιτώσει από το μαρτύριο τον ποδοσφαιριστή από τη Σιέρα Λεόνε. Μπράβο και στην ΠΑΕΕΚ που αποδέχθηκε να τον εγγράψει στη δύναμή της στη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Αρχικά ο ΠΑΣΠ ενημερώθηκε από το Τμήμα Μετανάστευσης ότι ο φάκελος του ποδοσφαιριστή είχε χαθεί!
Κι όταν βρέθηκε τρόπος να παρακαμφθεί το εμπόδιο του χαμένου φακέλου προέκυψε άλλο ένα, πιο ψηλό. Το διαβατήριο του ποδοσφαιριστή είχε λήξει! Πώς να μην λήξει, αφού ήταν στη φυλακή, είναι άλλη ιστορία, για την οποία οι γεμάτες ευαισθησία αρμόδιες υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχουν απάντηση. Εξ ου και αποφασίστηκε να απελαθεί!
Στα sms που στέλνει κατά καιρούς, με την ελπίδα ότι οι Αρχές θα ευαισθητοποιηθούν, ο Ισμαΐλ γράφει ότι στην πατρίδα του, τη Σιέρα Λεόνε, «έχουν σκοτώσει τη μητέρα και τον αδελφό μου» κι ότι αν επιστρέψει «θα είμαι το επόμενο θύμα»! Αν έχω ενημερωθεί σωστά, λίγο–πολύ τα ίδια λένε όλοι οι παράνομοι μετανάστες που δεν θέλουν να απελαθούν.
Από την άλλη, μιλάμε για μία χώρα που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από εμφύλιο και -σήμερα- το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι τα 48 χρόνια, 1 στα 5 παιδιά πεθαίνει πριν φτάσει το 5ο έτος της ηλικίας του, το 68% των κατοίκων δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό και ασφαλές νερό και το 95% δεν έχει πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής.
Είναι βέβαιο ότι ο Ισμαΐλ Νταντζάτζι είναι στη φυλακή χωρίς να ευθύνεται ούτε για το ελάχιστο. Επιμένει ότι «οι Κύπριοι είναι καλοί άνθρωποι» και εκλιπαρεί για βοήθεια. «Σας παρακαλώ βοηθήστε με και είθε να σας ευλογεί και να σας συνοδεύει ο μεγαλοδύναμος Θεός. Ελπίζω ότι ο κ. υπουργός να μάθει για το πρόβλημά μου», έγραψε μεταξύ άλλων στο χθεσινό του sms. Εν ολίγοις, κατά το «ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη «ζητείται ανθρωπιά»...
Το άρθρο είναι του Ιάκωβου Κακουρή στο philenews.com
Ποιο κάτω είναι το άρθρο που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Ιούλη του 2013Κύπρος 8/7/13 Ισμαϊλ Νταντζάτζι: Ήρθε για ποδόσφαιρο και κατέληξε στη φυλακή!
Το όνομα Ισμαϊλ Νταντζάτζι, ασφαλώς και δεν σας λέει τίποτα. Ούτε σε εμάς, μέχρι πριν λίγες μέρες. Ένα τηλεφώνημα, όμως, ήταν αρκετό για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Η ιστορία του 29χρονου από τη Σιέρα Λεόνε έχει δύο πτυχές: Την κυνική και τη συναισθηματική. Κυνική (όπως είναι και ο Νόμος), διότι η Κυπριακή Δημοκρατία έθεσε σε λειτουργία τα κρατητήρια της Κοφίνου το 2012, για να κρατούνται οι παράνομοι (μέχρι να απελαθούν) και συναισθηματική, διότι ο Νταντζάτζι, ούτε έκλεψε ούτε σκότωσε, αλλά βρίσκεται εδώ και πέντε μήνες στη φυλακή. Το «έγκλημά» του, ήταν η λήξη της άδειας παραμονής του στην Κύπρο.
Όπως δημοσιεύουμε στη σημερινή έκδοση του «Goal», ο Νταντζάτζι είναι ποδοσφαιριστής. Η ατυχία του, ήταν ότι εργοδοτήθηκε από τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας, στη σεζόν 2011-12, με την ομάδα του να υποβιβάζεται από την 4η κατηγορία και να διακόπτει το συμβόλαιό του. Κι ενώ αυτός ζητούσε επίμονα από τους παράγοντες να τον βοηθήσουν να ανανεώσει την άδεια παραμονής του, δεν βρήκε ανταπόκριση.
Με αποτέλεσμα, στις 5 Φεβρουαρίου 2013 (κι ενώ αυτός αγωνιζόταν, πλέον, στο Φρέναρος) να συλληφθεί από την Αστυνομία και να οδηγηθεί, καταρχήν στο αστυνομικό τμήμα Αμμοχώστου και στη συνέχεια στα Κρατητήρια της Κοφίνου. Η ειρωνεία είναι ότι, στις 7 Φεβρουαρίου, είχε ραντεβού στο Τμήμα Μετανάστευσης στη Λευκωσία, για να ανανεώσει την άδεια παραμονής του! Δεν πρόλαβε, αφού του «έκοψε» τη φόρα το «χέρι του Νόμου».
Την περασμένη Δευτέρα επισκεφτήκαμε τον Αφρικανό στα Κρατητήρια της Κοφίνου και μόλις μας είδε, βούρκωσαν τα μάτια του: «Είσαι ο δεύτερος που με επισκέπτεται, σε διάστημα πέντε μηνών. Το Φεβράρη ήρθε να με δει κάποιος δικηγόρος κι από τότε, τίποτα! Με έχουν ξεχάσει όλοι και “κόλλησα” εδώ, λες και είμαι εγκληματίας», ήταν τα πρώτα του λόγια, μπροστά στο άγρυπνο μάτι των δύο αστυνομικών στην αίθουσα, που παρακολουθούσαν κάθε μας κίνηση.
Τι ακριβώς θέλει ο Νταντζάτζι, ο οποίος έχασε, σε διάστημα 18 μηνών, την μητέρα και τον μεγάλο αδελφό του; «Ζητώ να βρω κάποιον άνθρωπο να ενδιαφερθεί για μένα. Δεν θέλω να επιστρέψω στη Σιέρα Λεόνε. Ας με αφήσουν ελεύθερο, να ψάξω να βρω ομάδα στην Κύπρο ή να πάω στην Αμερική, όπου έχω συγγενείς».
Και πρόσθεσε: «Δεν λέω, μου συμπεριφέρονται καλά εδώ μέσα, αλλά θέλω να φύγω, να νιώσω ελεύθερος! Δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει; Τι συμβαίνει στην Κύπρο; Ζω σ’ αυτό τον τόπο εδώ και δέκα χρόνια και ξέρω ότι οι Κύπριοι είναι καλοί άνθρωποι. Τώρα, ζητώ τη βοήθειά τους, γιατί μόνο στο Θεό εναποθέτω, πλέον, τις ελπίδες μου».
Έντιμε κύριε υπουργέ Εσωτερικών, έχετε υπόψη σας την περίπτωση; Αν όχι, ενημερωθείτε τάχιστα. Είμαστε σίγουροι ότι μπορείτε να βοηθήσετε. Δεν είναι θέμα ρουσφετιού, αλλά ανθρωπιάς.
Ο Νταντζάτζι θα πρέπει, είτε να αφεθεί ελεύθερος για να μπορέσει να εξασφαλίσει βίζα για τις ΗΠΑ είτε να απελαθεί (κι ας επιμένει να μην θέλει να επιστρέψει στη Σιέρα Λεόνε, γιατί δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά του). Πάντως, σίγουρα δεν πρέπει να μείνει άλλη μέρα στη φυλακή.
Από τη Νέα Σαλαμίνα στην Κοφίνου
Η καριέρα του Ισμαϊλ Νταντζάτζι στην Κύπρο δεν «κρύβει» κάτι το σπουδαίο. Ο επιθετικός από τη Σιέρα Λεόνε ήρθε (παρέα με τον Τζούλιους Γούμπεϊ) το καλοκαίρι του 2003 για λογαριασμό της Νέας Σαλαμίνας κι ενώ είχε μόλις κλείσει τα 19 του χρόνια. Η Σαλαμίνα, τότε, αγωνιζόταν στην 2η κατηγορία και ο Νταντζάτζι, για διάστημα δύο χρόνων, παραχωρούνταν δανεικός σε διάφορες ομάδες.
Το 2005 «χτύπησε» το μάτι του τότε προπονητή του Ολυμπιακού, Ράινερ Ράουφμαν, που τον πήρε στον Τακτακαλά, αλλά έξι μήνες αργότερα, άρχισε η πραγματική του «Οδύσσεια», στις «μικρές» κατηγορίες.
Τον Ιανουάριο του 2006 έφυγε από τον Ολυμπιακό και αγωνίστηκε, κατά σειρά, στο ΘΟΪ Λακατάμιας, την Αναγέννηση Δερύνειας, τον Ορφέα Λευκωσίας, τον Σπάρτακο Κιτίου, τον Κ&Ε Τραχωνίου, τον Κέδρο Αγίας Μαρίνας (με προπονητή τον Κώστα Μαλέκο) και το Φρέναρος.
Εδώ και πέντε μήνες, χωρίς τη δική του συγκατάθεση και υπογραφή, ανήκει στην «FC Κρατητήρια Κοφίνου». Και δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν τίθεται θέμα ανανέωσης συμβολαίου. Αυτή, γίνεται αυτόματα…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ στο sentragoal.com.cy
No comments:
Post a Comment