Η κακοτυχία των τραυματισμών στον ΑΠΟΕΛ, δεν λέει να σταματήσει, σε σημείο μάλιστα που κάθε φορά που κάποιος ποδοσφαιριστής βάζει το πόδι του στη φωτιά, να αρπάζεται η ψυχή μας, αφού όλοι αυτοί οι τραυματισμοί μας έχουν γίνει μόνιμος εφιάλτης.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των τραυματισμών είναι η ομάδα να στερείται εντεκαδάτους ποδοσφαιριστές και να χάνεται η ομοιογένεια του συνόλου. Το ιδανικό θα ήταν να μην υπήρχαν τραυματισμοί, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πουθενά.
Όμως στον ΑΠΟΕΛ το κακό παράγινε..
Πέρσι ρίξαμε στην πυρά τον Γεωργίτσα με τις μεθόδους του και ησυχάσαμε... έτσι είναι όμως? Τους τελευταίους μήνες αλλάξαμε αρκετούς γυμναστές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σταθερότητα στην άσκηση του ποδοσφαιριστή. Μετά τον Γεωργίτσα είχαμε υπηρεσιακό μέχρι την κάθοδο του Nicolas Vitovic του Γυμναστή του Φινκ, στη συνέχεια μπήκε και πάλι υπηρεσιακός, μέχρι που ανέλαβε ο Nuno Baptista του Πασιένσια και τώρα ο Μιχάλης Μιχαήλ του Τιμούρ.
6 διαφορετικοί Γυμναστές τους τελευταίους 9 μήνες, τραγικός απολογισμός.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...










