Η αγανάκτηση του ΑΠΟΕΛΙΣΤΑ - Ανοικτή επιστολή στον Χαράλαμπο Προύντζο

Αγαπητέ Χαράλαμπε,

Πριν από λίγο πληροφορήθηκα για την νέα τιμωρία της ομάδας μας κεκλεισμένων των θυρών για τα επεισόδια που έγιναν στην Ορόκλινη.

Σίγουρα τα επεισόδια που έγιναν είναι καταδικαστέα από όλο το φίλαθλο κοινό και ειδικά από τους αγνούς και υγιείς σκεπτόμενους φιλάθλους της ομάδας μας.

Θεωρώ όμως, χωρίς σε καμία περίπτωση να προσπαθώ να τα δικαιολογήσω, ότι δεν μπορεί η ΚΟΠ και γενικότερα η πολιτεία να περιμένει από ένα σωματείο/εταιρεία να είναι υπόλογο/η της σχεδόν μηδαμινής μειοψηφίας κάποιων, όπως πολύ συχνά και εύστοχα αποκαλούμε, ανεγκέφαλους και ειδικά σε αγώνα εκτός έδρας.

Τι μπορούσε να κάνει η εταιρεία ΑΠΟΕΛ - και η κάθε εταιρεία ΑΠΟΕΛ, για να τα αποτρέψει;
Τι εφόδια και εξουσίες έχει για να το πράξει;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Είναι καιρός επιτέλους να σταματήσουν μερικοί να κρύβονται πίσω απο το δάκτυλο τους και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Η πολιτεία και συγκεκριμένα η αστυνομία οφείλει μόνο και μόνο με την παρουσία της και τα κατάλληλα μέτρα να αποτρέπει ακόμη και αυτούς τους λίγους να μπουν στον πειρασμό να δημιουργήσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα για τον απλούστατο λόγο ότι θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες στις πράξεις τους.

Αν ένα ενήλικο μέλος μιας οικογένειας συλληφθεί για κάτι παράνομο που έπραξε δεν θα συλληφθεί και τιμωρηθεί και όλο του το σόι, σωστά; Για τους λίγους πρέπει να υποφέρουν όλοι; Και ο φοιτητής που έρχεται Κύπρο στις διακοπές να δει την ομάδα του, και ο συνταξιούχος που το ποδόσφαιρο είναι από τις λίγες χαρές που έχει να προσμένει και τόσοι άλλοι τι φταίνε; Και στο κάτω κάτω ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι οι τιμωρίες αυτές θα συμμορφώσουν τους ταραξίες.

Και δεν μιλώ μόνο για την δική μας ομάδα αλλά είναι κάτι που όλα τα σωματεία πρέπει να δουν συλλογικά για ένα κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την επιβίωση των σωματείων αυτές τις δύσκολα οικονομικά εποχές που περνούν. Πόσο μάλλον όταν δέχονται απανωτά τέτοιες εξοντωτικές ποινές.

Θα μπορούσε κάποιος να γράψει βιβλίο αναπτύσσοντας το ολο θέμα αλλά αυτός δεν ειναι ο σκοπος. Όπως λέει και η λαϊκή φράση "τα λόγια είναι φτώχεια" θέλουμε να δούμε πράξεις και αυτές οι πράξεις θα πρέπει να υλοποιηθούν το συντομότερο για το καλό όλων εμάς που αγαπάμε την ομάδα μας και το ποδόσφαιρο.

Με εκτίμηση
Μιχάλης Αρτεμίου